جهان، دانشگاه فردوسی را به نام دکتر یوسفی می‌شناسد

محمد بهبودی نیا- «شخصیت علمی استاد غلامحسین یوسفی امروز مرزها را درنوردیده و تمام جهان نیز دانشگاه فردوسی را به نام غلامحسین یوسفی می‌شناسند.» به گزارش خراسان، محمدجعفر یاحقی با گفتن این جمله در مراسم بزرگداشت دکتر غلامحسین یوسفی که با حضور بزرگان ادبیات فارسی ازجمله تقی پور نامداریان، نصرا...پورجوادی، غلامرضا ذات علیان و خانواده دکتر یوسفی عصر روز دوشنبه در محل تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی برگزار شد، گفت: «زندگی یا مرگ مهم نیست بلکه مهم این است که زندگی تو چه تأثیری در زندگی دیگران داشته باشد،غلامحسین یوسفی ازجمله افرادی بود که تعداد زیادی از هم‌نسلانش از او به نیکی در عرصه ادبیات فارسی، اخلاق و انسانیت یادمی کنند و این خوش‌نامی حتی امروز در خارج از مرزهای ایران نیز از زبان افرادی که با ادبیات فارسی مانوس اند، شنیده می‌شود.»
 
محمد جعفر یاحقی استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی گفت: «امروز در خارج از ایران، دانشگاه فردوسی را به نام او می‌شناسند، در فضای خارج از خراسان کتاب‌های او بین دوستداران ادبیات دست‌به‌دست می‌شود، هنوز در کوچه و بازار مردم خراسان با سایه او زندگی می‌کنند و در گروه ادبیات فارسی سال‌هاست که از نام او خرج می‌شود.»یاحقی خاطرنشان کرد: «امروز در کتابخانه قطب علمی دانشگاه فردوسی، کتاب‌های شخصی دکتر یوسفی نگهداری می‌شود و کتاب‌هایی که روزگاری خط به خط توسط ایشان مطالعه شده و هنوز بوی یوسفی را می‌دهد، امروز دست‌به‌دست در دانشگاه فردوسی می‌چرخند و رسالت روشنگری خود را درزمینه ادبیات انجام می‌دهند و از سویی دیگر، این کتابخانه پذیرای دانشمندان خارج از کشور نیز بوده و هست و با این که سال‌ها از درگذشت وی می‌گذرد آثار او هنوز نکات جدیدی را برای اهل ادبیات روایت می‌کند.»
ظرافت دکتر یوسفی، مثال‌زدنی بود
در ادامه دکتر نصرا... پورجوادی که نامی آشنا در بین استادان حوزه فلسفه و عرفان به شمار می‌آید، به تصحیحات دکتر یوسفی بر کتاب‌های مختلف حوزه عرفان اشاره کرد و گفت: «امشب در مراسمی که به یاد استاد یوسفی برگزار می‌شود، بسیاری از استادان ادبیات حضور دارند که از محضر ایشان استفاده کرده‌اند، من اگرچه در میان شاگردان این استاد بزرگ ادبیات نبوده‌ام اما از میان کتاب‌هایی که توسط این استاد تصحیح ‌شده از قبیل گلستان، بوستان، قابوس‌نامه و صوفی نامه استفاده‌های بسیاری بردم و سال‌هاست مطالبی که در این کتاب‌ها درج‌شده ذهن مرا به خود مشغول کرده است.»پورجوادی تصریح کرد: «کسانی که متنی قدیمی را تصحیح کرده‌اند، می‌دانند تصحیح یک متن از روی یک نسخه،  بسیار دشوار و این کاری است که یوسفی به‌خوبی از عهده آن در کتاب صوفی نامه برآمده است.»
یوسفی می‌نوشت تا حس زیبایی‌شناختی خوانندگان خود را حساس کند


دکتر تقی پور نامداریان، نامی که بسیاری از فعالان حوزه ادبیات او را به خستگی‌ناپذیری در دنیای ادبیات می‌شناسند، در این مراسم به بیان خاطره‌ای از غلامحسین یوسفی پرداخت و گفت: «در تمام‌کارهای استاد، نظم و انضباط شگفت‌انگیزی به چشم می‌خورد و بنده کمتر کسی را می‌شناسم که وجدان علمی استاد را در آثارش رعایت کرده باشد. او می‌نوشت تا تعلیم دهد و حس زیبایی‌شناختی خوانندگان خود را حساس کند و در این راه، گاهی برای این که دریابد، همچون نویسنده‌ای گمنام درباره کاری که انجام می داد، از هرکسی کمک می‌گرفت و وسواس زیادی در صحت کارش داشت به شکلی که تا نگرانی‌اش درباره یک نکته رفع نمی‌شد، به سراغ کار دیگری نمی‌رفت.»
وی افزود: «بنده به‌واسطه حضور ایشان در مشهد، توفیق حضور در کلاس‌های ایشان را داشتم و زمانی که ایشان بعد از بازنشستگی به تهران آمدند، توفیق یادگیری از حضور ایشان حاصل شد. مقدمه کتاب‌هایش دقیق بود و کوچک‌ترین ابهام‌های متن را برطرف می‌کرد و مشکلات متن را فرونمی‌نهاد و محال بود کسی در خوانش تصحیحات ایشان و دررسیدن به پاسخ ابهامات سرگردان بماند.»
پور نامداریان تصریح کرد: «می‌توان دکتر یوسفی را جزو نخستین مصححانی دانست که تصحیح متون را با شیوه علمی و با فهرست‌های لازم باب کرده‌اند و در تمام آثار ایشان، متانت آشکار بود و برای ایشان مهم این بود که در تصحیح آثار، امانت حفظ شود، از طرفی ذوق پرورده دکتر یوسفی کمک زیادی به تولید آثارش می‌کرد. زبان او ترکیبی از زبان معیار و ساده معاصر بود.»
در برابر ادبیات جهان به‌شدت کنجکاو بود
غلامرضا ذات علیان نیز که خود جزو بزرگان و استادان دانشگاهی است، در این مراسم درباره غلامحسین یوسفی گفت: «یکی از مواردی که جزو خوشبختی‌های من بود هم‌نشینی با استاد یوسفی در دوران تدریس در دانشگاه بود. اتاق من دقیقاً روبه روی اتاق ایشان بود و بارها از محضر ایشان نکته‌هایی را آموختم، چه درزمینه ادبیات و چه درزمینه اخلاق. یکی از موارد رایج در زمان زندگی استاد یوسفی، این بود که وقتی استادی به متون می‌پرداخت و بررسی ادبی را محدود به ترجمه واژه‌های دشوار می کرد، ایشان با این نوع تدریس موافق نبودند و بیشتر به‌نقد ساختاری متون می‌پرداختند و در متن عمیق می‌شدند.»
وی افزود: «برخی مسائلی که ممکن بود از دیدگاه دیگران پوشیده بماند، ازنظر ایشان پراهمیت بود و به آن موضوعات می‌پرداخت و این‌یکی دیگر از نقاط قوت یوسفی نسبت به هم‌عصرانش بود.»
ذات علیان خاطرنشان کرد: «ایشان علاوه بر سعی در شناخت نقاط مبهم ادبیات فارسی، توجه ویژه‌ای به ادبیات اروپا داشتند و در ادبیات اروپایی نیز عمیق می شدند و به‌شدت کنجکاو بودند که بدانند در گوشه و کنار جهان درزمینه ادبیات چه می‌گذرد و به‌محض این که نکته قابل‌توجهی می‌دیدند، از آن برای پیشبرد و پیشرفت کارشان استفاده می‌کردند.»
پدرم از هیچ‌کس کینه‌ای به دل نمی‌گرفت
سروش یوسفی، دختر غلامحسین یوسفی به بیان خاطراتی از پدرش پرداخت و گفت: «وجود پدرم همیشه سرشار از عشق به مردم، معلمی، وطن و خراسان بود و همیشه این عشق را در گوش ما زمزمه می‌کرد و همیشه می‌گذشت و می‌بخشید و کینه‌ای در دل نداشت.»
وی خاطرنشان کرد:«همیشه به ما می‌گفت قدردان محبت‌های دیگران باشید حتی اگر به‌اندازه سرسوزنی به شما محبت کرده باشند و ما همیشه این گفتار را سرلوحه کارمان قرار داده‌ایم و پدر یک نمونه کامل اخلاقی برای ما بود».
در پایان این مراسم، دکتر ساکت از استادان دانشگاه فردوسی به سخنرانی درباره شخصیت و مقام علمی دکتر یوسفی پرداخت.
حاشیه مراسم
دکتر ساکت در حاشیه مراسم بزرگداشت استاد غلامحسین یوسفی گفت: «از چند سال پیش ما تصمیم به چاپ کتابی با عنوان روشنای دانشگاه گرفتیم. این کتاب به زندگی و آثار افراد بسیار زبده و معتبر دانشگاه فردوسی می‌پردازد.»
وی افزود: «تا امروز دو مجموعه از این کتاب منتشرشده و سومین مجموعه نیز به مناسبت نوزدهمین زادروز دکتر یوسفی به ایشان اختصاص‌یافته است. چندین استاد ادبیات فارسی در این کتاب، درباره شخصیت و آثار ایشان مطالبی را به رشته تحریر درآورده‌اند و بخشی از کتاب نیز به مقالات و عکس‌های استاد یوسفی اختصاص‌یافته است.»
پس از سخنرانی دکتر ساکت، همسر غلامحسین یوسفی و تعدادی از استادان حاضر در مراسم، از کتاب روشنای دانشگاه رونمایی کردند. شایان ذکر است پس از رونمایی کتاب، از تندیس غلامحسین یوسفی نیز در این دانشگاه پرده‌برداری شد.